«Autonomiaz zabaldutako hainbat topiko»: berrikuspenen arteko aldeak

12:03, 16 Azaroa 2007(e)ko berrikuspena

Camacho eta Lonbideren arabera (2000), asko dira autonomiaren lanketaz sortu diren topikoak:

Autonomia autodidaktismoa da

Askok autonomia ikaskuntza autodidaktakotzat hartzen du, hau da, irakasle eta ikastalderik gabeko ikaskuntzatzat. Interpretazio horren arabera, ikasleak inork irakatsi gabe ikasiko luke eta bere kabuz bilatu beharko lituzke ikasteko baliabideak eta aukerak. Hori dela-eta, sarritan, auto-ikaskuntza zentroekin lotu izan da kontzeptu hau.

Ikasle autonomoak bakardadean lan egiten du

Askotan esan izan da ikasle autonomoak bakarrik ikasten duela, berak ikasten duela. Honen azpian bada gaur egun psikologia kognitiboak defendatzen duen iritzia: ikas-prozesua prozesu pertsonala da eta ezin du inork ikaslearen ordez egin. Azken batean, ikaskuntza guztiak dira auto ezinbestez. Bakardade fisikoa hartu da autonomiaren erreferentzia gisa. Ikasleak berak ikasi behar duenez (bere beharren, nahien eta estiloaren arabera) eta beste inork ezin duenez lan hori egin, ikasle autonomoa beste inoren laguntzarik gabe aritzen dela uste izan da. Alde batera utzi dira, ikasteko orduan ikasleak erabil ditzakeen baliabide pertsonalak (irakaslea, ikaskideak, e.a.) eta ikas-prozesuan izan dezaketen zeregina.

Ikaslea autonomoa izango da ala ez da izango

Ikaslearen autonomia ezaugarri objektibo eta oso bezala hartu da. Autonomoa eta ez autonomoaren artean gainditu beharreko muga zehatz eta ezagun bat balego bezala, ikasle bat segun eta zein aldetan dagoen, autonomoa izango da ala ez da izango. Berez ekar dezake ezaugarri hori edo prozesu baten ondorioz lortutakoa izango da; baina, momentu jakin batean autonomiara heldu dela esan daiteke. Gaur egungo ikerketek, berriz, frogatua dute autonomia gaitasun bat dela eta gaitasun guztiek bezala, garapen-prozesu bat suposatzen duela. Prozesu honek izango ditu hasiera eta tarteko estadio ugari; hala ere, ez da inoiz iritsiko bukaerara. Estadio bakoitza aurrekoa baino aberatsagoa izango da, baina, tartean geldiuneak eta atzera-pausoak izango dira, gainontzeko edozein giza gaitasunen garapenean gertatzen den bezalaxe.

Autonomia metodo edota metodologia berria da

Autonomia hizkuntzak ikasteko metodotzat hartu izan da. Irakasle askok, zein metodo erabiltzen duten galdetuz gero, autonomia erabiltzen dutela ziurtatzen dute. Horretan, agian, autonomiaren kontzeptua beste arlo batzuetako hainbat berrikuntzaren garai berean agertu izanak lagundu du; edota, metodologia jakin bat erabili dutenek erabili izana. Zortzigarren hamarkadan egindako ikuspegi komunikatiboaren birplanteamendua, atazetan oinarritutako irakaskuntza eta beste hainbeste berrikuntzaren garaikide denez, horien pareko eta ordezkotzat hartu izan da. Ez da horrela, ordea. Autonomia ez da metodologia, ezta metodoa ere. Gaitasuna da eta ez dago hizkuntzen ikaskuntza-irakaskuntzarekin bakarrik lotuta. Edozeren ikaskuntzarekin dago lotuta, ikasteko gaitasunaren garapena suposatzen duelako.

Bibliografia

• CAMACHO, A.; LONBIDE, P. (2000): “Autonomia eta ikas-estrategiak aurrez aurre”. Hizpide 46, 15-28