Ikuspegi komunikatiboa
| Irakaskuntza |
|
Edukiak
Zertan den
Richards eta Rodgers-en ustez (1986:85) hizkuntzaren irakaskuntza komunikatiboa metodoa barik, ikuspuntua edo enfokea litzateke zeren bai diseinuaren, bai prozeduraren mailan ohiko metodoek onartzen duten baino aukera gehiago ematen baitu interpretazio eta egokitzapen pertsonalerako.
Sheils-ek (1988) ondorengo printzipioak aipatzen ditu ikuspegi komunikatiboa deskribatzeko:
- Helburu komunikatiboz sortutako hizkuntza erabiltzea.
- Ikaslearengan ardaztutako irakaskuntza izatea.
- Gaitasun komunikatiboaren garapena funtsezkotzat jotzea.
- Ikasleen beharrak eta espektatibak kontuan hartzea.
- Hizkuntzaren lanketan esanahiaren negoziaketa funtsezkoa izatea.
- Hizkuntzaren alderdi sozio-kulturalaren garrantzia azpimarratzea.
- Ikaslearen ikas-autonomiaren garapena bultzatzea.
- Gizabanakoarekiko begirunez jokatzea.
Ikuspegi psiko-pragmatikoa
Esan ohi da ikuspegi komunikatiboak hiru aldi izan dituela, baina aldi berean garatu dira prozesu kronologikoari jarraitu gabe (Vez, 1998: 84). Aldi horiei, ordea, izen ezberdinak eman zaizkie autoreen arabera.
- Vez-en arabera
- Atazen lehen belaunaldia
- Atazen bigarren belaunaldia
- Atazen hirugarren belaunaldia
Villanuevaren arabera (1997)
- Ikuspegi nozio-funtzionala
- 8. hamarkadako ikuspegi komunikatiboak
- Ikuspegi psiko-pragmatikoa
Villanueva eta Serrak (1990) hizkuntzen ikaskuntza-irakaskuntzarako eredu psiko-pragmatikoa zirriborratzen dute, honako tasun hauek azpimarratuz:
- Komunikazioa helburu duten Enuntziazio eta Testuaren linguistikak gidatu behar luke eredu hau.
- Eredu psiko-pragmatikoak kurrikuluaren prozesuzko izaria izan behar du bere baitan.
Ikus dezagun zehatzago, ezaugarri behinenak aipatuz:
Paradigma psikolinguistikoa
Kognitibismoa eta konstruktibismoaren garrantzia bereziki azpimarratzekoa da. Hainbat kontzeptu ditugu garrantzia horren adierazle: autonomia, ikaskuntza esperimentala, estrategia kognitiboak, ikas-estiloak eta eskemen teoria.
Paradigma linguistikoa
Testuaren linguistika eta diskurtsoaren analisia oinarri izango dira.
Helburuak
Helburu komunikatiboen araberako estrategien eskurapena izango da funtsezkoa. Horrekin batera, atzerritar baten komunikazio-estrategiak mesedetuko dira eta autonomiaren garapena.
Metodologia
Aurkezpen diskurtsiboa, dibertsitatearen trataera, programazio malgu eta negoziatuak, hizkuntza idatziaren ikuspegi komunikatiboa, helburu zehatzei dagokien ikaskuntza, atazak, proiektuak, aktibitate metakognitiboak, e.a.
Bibliografia
- VEZ, J.M. (1998): "Enseñanza y aprendizaje de lenguas" in A. Mendoza (ed.): Conceptos clave en didáctica de la lengua y la literatura. Barcelona, SEDLL, ICE Universitat de Barcelona, Horsori
- VILLANUEVA, M.L. (1997): “Estilos cognitivos y estilos de aprendizaje. Autonomía y aprendizaje de lenguas” in M.L. Villanueva eta I. Navarro (ed.):Los estilos de aprendizaje de lenguas. Publicacions de la Universitat Jaume I, Col·lecció Summa, Série Filológia nº 16
- VILLANUEVA, M.; SERRA, R. (1990): Propuesta para un plan de formación del profesorado de lenguas de la Comunidad Valenciana. Valencia, NAU llibres
