«Testuingurua»: berrikuspenen arteko aldeak
Didakteka(e)tik
| 1. lerroa: | 1. lerroa: | ||
{{Analisirako irizpideak}} | {{Analisirako irizpideak}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Linguistikan, oro har, esan ohi da testuingurua komunikazio-egoera batean solaskideek enuntziatuak ekoiztu eta interpretatu ahal izateko, konpartitzen dituzten ezagutza eta iritzi-multzoa dela (Reyes, 1995). | Linguistikan, oro har, esan ohi da testuingurua komunikazio-egoera batean solaskideek enuntziatuak ekoiztu eta interpretatu ahal izateko, konpartitzen dituzten ezagutza eta iritzi-multzoa dela (Reyes, 1995). | ||
Hauxe da oraingo bertsioa, 10:26, 28 Maiatza 2007 data duena
| Hizkuntz analisirako irizpideak |
Linguistikan, oro har, esan ohi da testuingurua komunikazio-egoera batean solaskideek enuntziatuak ekoiztu eta interpretatu ahal izateko, konpartitzen dituzten ezagutza eta iritzi-multzoa dela (Reyes, 1995).
Hiru testuinguru-mota bereizi ohi dira :
- Egoera-testuingurua: solasean parte hartzen duten hiztunek ingurune fisikoan duten datu-multzoa izango litzateke. Itxi atea, mesedez enuntziatuan solasa gertatzen deneko lekuan atea izan behar da eta, besteak beste, zabalik egon behar du.
- Testuinguru linguistikoa (ko-testua): enuntziatu baten aurrealdean eta atzealdean dagoen material linguistikoa izango litzateke.
- Testuinguru soziokulturala: baldintzapen kultural eta sozialengatik komunikazio-egoera jakinetan zer-nolako hizkuntz erabilerak gertatzen diren argitzen digu. Sarri askotan testuinguru soziokulturalak nola agurtu edo zein erregistro erabili zehaztuko du.
Testuingurua funtsezkoa izango da hainbat prozesu gertatu ahal izateko, hala nola, erreferentzia, inferentzia, presuposizioa... bai eta enuntziatuen esanahi testuala atzemateko ere.
